Adetten Nerelisin? diye sorduklarinda cevaben babanin dogum yeri/kutugu esas alinir. Benim babam Canakkale Karabiga'li... Ama ben yillardir sorduklarinda ya Igneada'liyim (annemin memleketi) ya da Istanbul'luyum derdim. Cunku Canakkale'yi, Karabiga'yi gormedim hic, sadece ben 6 aylikken gitmisiz eh sanirim o da sayilmaz.
Bodrum'a giderken once Izmir'e ugrayip annemleri Urla'ya birakacaktik. Annem hadi Canakkale uzerinden gidelim diye bir fikir atti ortaya, esimin de dinleyecegi tuttu :) ben mirin kirin ettim "cok uzun yol, of nasil olacak, ne kadar surecek?" diye... Iyiki beni dinlememislerde ulkemin her kosesinin gercek bir cennet oldugunu bir kez daha gordum, sularinda yunuslarin yuzdugu Canakkale Bogazi'ndan gecerken memleketime hayran kaldim. Ama asil duyguyu sehitlikleri dolasirken yasadim, nasil anlatayim bilemiyorum... Ne ses, ne gurultu, ne insan kalabaligi... Yani baska bir sey, baska bir yer, cok baska bir duygu, anlatamiyorum oraya gidip yasamaniz, o havayi solumaniz lazim. Ben bugune kadar niye hic gitmedim diye hala hayiflaniyorum, en kisa zamanda tekrar gidecegim.
Ama her seyden ote sehitlerimize neler borclu oldugumuzu dusundum, onlar kanlarini bu topraga ne icin akitmislardi unuttuk simdilerde, ya da bir kisim insan unuttu diyelim. 18 yasinda cocuklar orada bosuna mi savastilar, analarini babalarini, yavuklularini gozlerinde yaslarla, kalplerinde aciyla birakip bosuna mi orada olduler??? Niye bugun biz ulkemizin butunlugunu sarsan olaylara goz yumuyoruz, ki bu olaylar sadece doguda suren savas degil, hortumlanan paralar, aptal yerine konmaya calisilan halk, parca parca satilan toprak...
Yaziklar olsun bize Genclige Hitabe'yi ve Bursa Nutku'nu hatirlamiyorsak, yaziklar olsun!!!
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder